Αυτολύπηση και αυνανισμός. Είναι το δάκρυ λίπανση;

Πριν λίγο καιρό, έπιασα δουλειά, ως επιστημονικός σύμβουλος, σε μια εταιρία που παράγει προϊόντα που σχετίζονται με το σεξ. Πως τα κατάφερα; Δυο λέξεις: Πλαστό βιογραφικό.

Ως πρώτη μου αρμοδιότητα έπρεπε να δημιουργήσω ένα νέο προϊόν που θα έφερνε την εταιρία στην κορυφή της βιομηχανίας.

Ακολουθεί η παρουσίαση του προϊόντος, όπως την έκανα μπροστά στους μετόχους της εταιρίας:

“Κυρίες και κύριοι, μέτοχοι και μετόχισες, γραμματείς και φαρισαίοι, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να σας παρουσιάσω το νέο επαναστατικό μας προϊόν. Είναι τόσο επαναστατικό που όταν το χρησιμοποίησα πάνω μου, το πέος μου άρχισε να διαβάζει Μαρξ.

Ήταν μία κρύα και βροχερή Τετάρτη. Καθόμουν στο σπίτι ολομόναχος. Σαν αφροαμερικανός σε  σχολικό reunion στο Compton. R.I.P. hommies. Τον τελευταίο καιρό (6 χρόνια) δεν ένιωθα και τόσο καλά. Η ζωή με χτυπούσε ξανά και ξανά λες και ήμουν ζύμη για σπανακόπιτα. Ήμουν ο Michael Phelps της αυτολύπησης. Επίσης, είχε αυξηθεί και η ημερήσια ποσότητα αυνανισμών μου, πράγμα λογικό, αφού αυτά τα δύο μεγέθη είναι ανάλογα και συνδέονται γραμμικά. Πέντε ανά ημέρα. Ρεκόρ που είχα να αγγίξω από τα καλά μου χρόνια, στο λύκειο. Τότε που μαζευόντουσαν σκάουτερς απ όλο τον κόσμο στο σχολείο μου για να με δουν να το παίζω.

Όπως αυνανιζόμουν, λοιπόν, βλέποντας τα best of της Eva Notty (#ψαξου #MILF #moularas2019), μου ήρθε μια ιδέα. Εκείνη την περίοδο, εκτός από τον αυνανισμό και την αυτολύπηση είχα αύξηση και σε έναν άλλο τομέα. Έκλαιγα καθημερινά σαν παιδάκι, που ο Άγιος Βασίλης του πήρε το i-phone 9 ενώ ζήτησε το i-phone 9S. Είχα να κλάψω τόσο πολύ από όταν δεν μπόρεσε να μπει στη βουλή ο Καρατζαφέρης. Όσοι λένε ότι οι άντρες δεν κλαίνε, μάλλον δεν έχουν πέσει με το ποδήλατο, από μια γέφυρα, μέσα σε ένα οικόπεδο γεμάτο LEGO. Κάπου εδώ, να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι από αυτούς τους φλώρους που λένε ότι κλαίνε στην μπανιέρα σε εμβρυακή στάση. Εγώ όταν κλαίω το κάνω σωστά. Αντρίκια. Πηγαίνω στο μπάνιο, βάζω το πώμα στην μπανιέρα, γεμίζω την μπανιέρα με τα δάκρυα μου, μπαίνω μέσα και ξανακλαίω. Έτσι δεν θα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι κλαίω. #λαιφχαξ.

Συνειδητοποίησα πως μπορώ να συνδυάσω την θέληση μου για αυνανισμό με την επιθυμία μου να κλαίω. Γιατί να αυνανίζομαι ξερά όταν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα δάκρυα μου σαν λιπαντικό; Οπότε άρχισα να αυνανίζομαι και ταυτόχρονα να παίρνω τα δάκρυα από τα μάτια μου και να τα τοποθετώ πάνω στο θλιμμένο, αλλά όρθιο, πέος μου. Τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά και ξεπερνούσαν κάθε νοσηρή μου φαντασία. Είχα αυνανιστεί με αφρόλουτρο, με αντιβακτηριδιακό σαπούνι, με μαργαρίνη, με ζελέ κεράσι, με σιρόπι σοκολάτας, μέχρι και με αιδοίο, αλλά τίποτα δεν συγκρινόταν με την αίσθηση των ζεστών δακρύων μου.

Τότε κατάλαβα ότι είχα στα χέρια μου ή, για την ακρίβεια, στα μάτια μου, έναν θησαυρό. Το καλύτερο λιπαντικό στον κόσμο. Η πρόταση μου είναι η εξής:

Προτείνω η εταιρία μας να προσλάβει ανθρώπους με κατάθλιψη, να συλλέγει τα δάκρυα τους, να τα συσκευάζει σε μπουκαλάκια και να τα πουλάει σαν το καλύτερο λιπαντικό που δημιούργησε ποτέ άνθρωπος. Θα το ονομάσουμε “Δάκρυα που φέρνουν χαμόγελα”.

Αυτή ήταν η παρουσίαση μου κύριοι μέτοχοι, ανυπομονώ να εκφράσετε τις απόψεις σας”.

Όπως καταλαβαίνετε, είμαι και πάλι άνεργος.