Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στο Λονδίνο ένα κουνελάκι. Το όνομα του; Αχ Κουνελάκι ή όπως ήταν το κυβερνητικό του όνομα: Αχμέτ Κουνελάκι. Ο Αχ είχε μεταναστεύσει στο Λονδίνο από το Ριάντ και ζούσε μια απλή ζωή ως διδακτορικός φοιτητής στο Imperial College of London με ειδίκευση στην πυρηνική ενέργεια. Μια Τετάρτη, ο Αχ ξύπνησε και έκανε ό,τι κάθε άλλη μέρα. Έπλυνε τα τεράστια, μπροστινά του δόντια, έφαγε την πρωινή του πρασινάδα, έβαλε το παπιγιόν του και πήγε στη στάση του μετρό για να πάρει την Γραμμή Β που θα τον πήγαινε στο πανεπιστήμιο. Μόνο που αυτή η μέρα δεν θα ήταν ίδια με όλες τις άλλες.

Όπως κάθε άλλη φορά, το επόμενο τρένο περνούσε σε 7 λεπτά και ο Αχ βρήκε την ευκαιρία να εξασκήσει την βρώμικη συνήθεια του, και να άναψε ένα τσιγάρο. Όπως έκανε τις πρώτες τζούρες της ημέρας, συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει χέσει ακόμα και πως το τσιγάρο τον γαργάλισε λίγο, παρατήρησε ένα θηλυκό κουνελάκι που περίμενε και αυτό το επόμενο τρένο.

Αυτό ήταν. Ο Αχ ερωτεύτηκε. Ήταν το πιο όμορφο κουνελάκι που είχε δει ποτέ. Φορούσε το τρίχωμα της σε συνδυασμό με ένα βαθύ ντεκολτέ που αποκάλυπτε τουλάχιστον 4 θηλές (κάτι που επιτρέπεται στην Μεγάλη Βρετανία από το δημοψήφισμα του Carrot Top το 1968 στο Μάντσεστερ).

“Πρόστυχο κουνελάκι”, σκέφτηκε ο Αχ και με το πέος του να χαμογελάει, έκανε τις τελευταίες τζούρες πριν φτάσει το τρένο. Η κοπέλα μπήκε σε άλλο βαγόνι και ο Αχ υπέθεσε ότι δεν θα την έβλεπε ποτέ ξανά.

Αφού έφτασε στο Πανεπιστήμιο και μπήκε στο γραφείο του, αντίκρησε έκπληκτος τον Διευθυντή του τμήματος πυρηνικής φυσικής του Imperial College of London και την κουνελίτσα από το μετρό.

“Αχ, αυτή είναι η νέα μας μεταπτυχιακή φοιτήτρια, Μόνικα Κουνελάκι, από την Ιταλία και θέλω να την βοηθάς όποτε σε χρειαστεί”, είπε ο διευθυντής.

“Εννοείτε κύριε”, απάντησε ο Αχ, που δεν μπορούσε ακόμα να πιστέψει την τύχη του.

“Γεια σου, Αχ, Μπορείς να με φωνάζεις Μον”, είπε η Μόνικα, που βλέποντας τον Αχ ένιωσε κατευθείαν πεταλουδίτσες στην κοιλίτσα της. Μάλλον δεν της είχε χωνέψει ακόμα από το προηγούμενο βράδυ που της έφαγε. Η Μον ένιωσε αμέσως την σύνδεση που είχε νιώσει και ο Αχ μαζί της.

Έρωτας σαν τον Ρωμαίο με την Ιουλιέτα, σαν Τον Μπραντ Πιτ με την Τζένιφερ Άνιστον, Σαν Αντόνιο με Τιμ Ντάνκαν.

Την πρώτη εβδομάδα βγήκαν 3 ραντεβού. Στο τρίτο φιλήθηκαν. Η Μον ήταν έτοιμη για να κάνουν ότι κάνουν δύο κουνελάκια όταν αγαπιούνται. Για όποιον δεν ξέρει θα εξηγήσω αμέσως. Όταν ένα κουνελάκι αγαπάει ένα άλλο κουνελάκι, τότε για να δείξουν πόσο πολύ αγαπιούνται κάνουν μια ειδική μεγάλη αγκαλίτσα που κρατάει από 2 ως 5 λεπτά. Κάπως έτσι, μερικούς μήνες αργότερα, ο πελαργόςφέρνει τα μωρά κουνελάκια δημιουργώντας μία οικογένεια. Η Μον λοιπόν, ήταν έτοιμη για την αγκαλίτσα, αλλά ο Αχ δεν μπορούσε. Βλέπετε, ο Αχ ήταν μουσουλμάνος και η Μον καθολική. Ο μόνος τρόπος να δεχτεί ο Αχ την αγκαλίτσα, θα ήταν αν η Μον γινόταν μουσουλμάνα και μετά τον παντρευόταν. Αλλά ακόμα και τότε ο πατέρας του Αχ, Σεΐχης Μοχάμεντ Κουνελάκι, δεν θα του έδινε τα λεφτά για τον γάμο με μια αλλόθρησκη. Ακόμη και πρώην.

Τα δυο μας κουνελάκια πέρασαν 2 μήνες, όχι μόνο χωρίς να αγκαλιάζονται σαν κουνέλια, αλλά χωρίς να αγκαλιάζονται ούτε καν σαν παντρεμένο ζευγάρι 50χρονων. Για δυο μήνες η Μον παρακαλούσε τον Αχ και ο Αχ όσο κι αν ήθελε, αδυνατούσει να παραβεί τον λόγο του Θεού του. Ώσπου μια μέρα οι δυο τους βρέθηκαν σε ένα πάρτι. Ο Αχ ήπιε 8 τζιν τόνικ, που απαγορεύεται. Έφαγε μισό κιλό μπέικον, που απαγορεύεται. Και έμπλεξε σε καυγά με μια αλεπού, που δεν προτείνεται. Όντας λοιπόν, τόσο μεθυσμένος, αποφάσισε ότι αφού έσπασε τόσους “νόμους”, θα μπορούσε να σπάσει και άλλον έναν.Πήρε την Μον, επέστρεψαν σπίτι και έκαναν την πρώτη τους μεγάλη αγκαλίτσα επί 3 λεπτά συνεχόμενα. Ο Αχ αστόχησε λίγο στην αγκαλίτσα και χτύπησε την Μον στο μάτι με την αγάπη του.

Τα παιδιά συνέχισαν να κάνουν αγκαλίτσες σαν κουνέλια, καθημερινά για τους επόμενους 5 μήνες μέχρι που χώρισαν. Γιατί; Γιατί η Μον έπιασε τον Αχ στο κρεβάτι τους με μια Κατσίκα.