Πήρα ψυχεδελικά μανιτάρια και συνάντησα τα πνεύματα των Χριστουγέννων.
Είναι βράδυ 24 Δεκέμβρη.
Έχω φάει τόσο πολύ που σκοπεύω να σκάψω μια λακκούβα στον κήπο για να πέσω σε χειμερία νάρκη. Πριν από αυτό, πρέπει να βρω έναν τρόπο να την παλέψω στο χωριό. 8 συγγενείς, που ο καθένας θα λέει τα δικά του, μέσα σε ένα χώρο 35 τετραγωνικών. Είναι σαν το Άουσβιτς. Απλώς, εκεί μιλούσαν για πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Δεν θα αντέξω άλλη μια συζήτηση που να συνδυάζει τον Χριστούλη, τον Τσίπρα και τον οποιονδήποτε πέθανε πρόσφατα στο χωριό. Οπότε, τι κάνω; Ακριβώς. Τρώω ψυχεδελικά μανιτάρια και περιμένω. Ανάβω και ένα τσιγάρο λες και περιμένω το αστικό για το Burning Man.
Μισή ώρα μετά, ξεκινάει το ταξίδι μου. Το πρώτο πνεύμα με επισκέπτεται.
Τα Χριστούγεννα του παρελθόντος.
Με ταξιδεύει στα μαγευτικά Χριστούγεννα του 2001. Τα πρώτα Χριστούγεννα που αντί για δέντρο στολίσαμε δίδυμους πύργους. Όλη η οικογένεια είναι μαζεμένη στο πατρικό μου. Ο αδερφός μου κι εγώ ανοίγουμε τα δώρα μας. Γνωρίζαμε πως τα έχει φέρει ο μπαμπάς, γιατί το έγραψε μόνος του με τεράστια γράμματα πάνω στα κουτιά:
“Ο μπαμπάς σας πήρε αυτά τα δώρα. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Παρακαλώ.”
Περίεργος ο μπαμπάς. Δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη, που είναι ένας χοντρός παππούς με λευκή γενειάδα και κόκκινα ρούχα, αλλά πιστεύει στον Θεό, που είναι ένας χοντρός παππούς με λευκή γενειάδα και λευκά ρούχα. Απ’ ότι φαίνεται, τελικά, τα ράσα κάνουν τον παπά.
“Γιατί με έφερες σε αυτά τα Χριστούγεννα;” ρωτάω το πνεύμα.
“Γιατί αυτά τα Χριστούγεννα είναι η μέρα μετά την οποία αρχίζουν να καταρρέουν τα όνειρα σου, όπως και οι δίδυμοι πύργοι”.
Μου πιάνει το χέρι και δια μαγείας μεταφερόμαστε στο δωμάτιο μου και στα Χριστούγεννα του 2008. Ή όπως έμειναν στην ιστορία “τα Χριστούγεννα του αυνανισμού.”
Εκείνη την ημέρα, το πέος μου δεν έφυγε από τα χέρια μου. Τελείωσα 12 φορές. Το χέρι μου τελείωσε 7, αλλά αν είσαι σωστός άντρας δεν σε νοιάζει αν τελείωσε το χέρι. Βλέπω τον εαυτό μου να αυνανίζεται και αισθάνομαι αμήχανα. Θέλω να μου κάνω παρέα, αλλά, δυστυχώς, το πνεύμα μού λέει πως δεν με βλέπει , καθώς έχει τυφλωθεί από τις μαλακίες. Δεν έχει τυφλωθεί ο εαυτός μου από τις μαλακίες. Το πνεύμα έχει τυφλωθεί από τις μαλακίες. Έτσι, καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο το πνεύμα έχει γυαλιά ηλίου, σκύλο και μπαστούνι (Αυτά τα ριγέ, κόκκινο, άσπρο που τρώγονται).
“Σε έφερα εδώ γιατί αυτή είναι η μέρα που καταλαβαίνεις πως θα πεθάνεις μόνος σου”, μου λέει το πνεύμα. Φαίνεται να λαμβάνει μια περίεργη σεξουαλική ευχαρίστηση όταν μου γαμάει την ψυχούλα.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και τσουπ, σκάει μύτη το επόμενο πνεύμα.
Τα Χριστούγεννα του παρόντος.
“Αυτά τα Χριστούγεννα, Δημήτρη, θα πάρεις ψυχεδελικά μανιτάρια στο χωριό σου και θα παρανοήσεις.”
“Αυτό το ξέρω, ρε πνεύμα. Πες μου κάτι που δεν γνωρίζω.”
“Ορθογραφία.”
“ΧΑ. Καλό.”
“Επίσης, δεν είναι τρόπος αυτό για να περνάς τα Χριστούγεννα σου. Καταλαβαίνω πως δεν τους αντέχεις, αλλά πρέπει να βρεις τρόπο να τα έχεις καλά με την οικογένεια σου. Κυρίως με τον πατέρα σου. Μήπως και κληρονομήσεις το σπίτι και την σπάνια συλλογή του με ανδρικά στριγκάκια απ’ όλη την γη. Αλλιώς σε βλέπω άστεγο”.
“Εγώ σε βλέπω διαφανή.”
Ξαφνικά, μεταφέρομαι σε έναν φούρνο. Δίπλα μου, ένα νέο πνεύμα.
Τα Χριστούγεννα του μέλλοντος.
“Τι κάνουμε εδώ ;”
“Είμαστε σε κρεματόριο”
“Τέλεια. Θέλω μια κρεμ μπρουλέ.”
“Όχι, βρε βλάκα. Δεν πουλάνε κρέμες. Καίνε πτώματα και είναι η σειρά σου.”
“Δηλαδή δεν θα φάω, ε; Μαλακία. Τι έγινε; Πως πέθανα;”
“Όπως ήταν φυσιολογικό. Σε 10 χρόνια από τώρα …”
Κάπου εκεί, η επίδραση των μανιταριών σταματάει, και εγώ βρίσκομαι πάνω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, γυμνός, να κατουράω μια ξαδέρφη της γιαγιάς μου και να φωνάζω:
“Ο Lebron James είναι υπερεκτιμημένος”