Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μαρτυρία. Περιγράφει το πιο σημαντικό βιοτεχνολογικό πείραμα που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Ένα πείραμα που είχε χαρακτήρα όχι μόνο επιστημονικό, αλλά κυρίως αντισεξιστικό, αντιπατριαρχικό, Αντιγόνη. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο αντισεξιστικό από ένα γυναικείο όνομα. Αλλά πρώτα ας συστηθούμε.

Είμαστε οι ΑΣΕΒΟΣ. Αναρχική Συσπείρωση Ενάντια στον ΒΟυκολικό Σεξισμό.

Η επιλογή του ονόματος δεν έγινε τυχαία. Θέλαμε να καταδείξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή γενικότερα. Ασεβώς! Με ωμέγα. Δημιουργηθήκαμε σε μια ρωγμή στο κινηματικό ασυνεχές. Κουρασμένοι από τη βουή της πόλης και την ουρά στη φοιτητική λέσχη, αποτραβηχτήκαμε στην ύπαιθρο. Mακριά από τις σχέσεις παραγωγής, την βρωμιά των μεγαλουπόλεων και τη Μαρία που μου ξεφούρνισε ένα “σ αγαπώ” απ’ το πουθενά. Θύμα κι αυτή της πατριαρχικής, μονογαμικής μας κοινωνίας.

Εμείς όμως ξεφύγαμε απ’ αυτήν και στήσαμε μια γωνιά ελευθερίας σε αυτό το μικρό χωριό. Αγοράσαμε μια φάρμα. Εκεί εκτρέφαμε τα ζώα μας, μεγαλώναμε τα δέντρα μας, καπνίζαμε τα δέντρα μας. Όλα φαινόταν να κυλάνε ομαλά. Και τότε έμελλε να γίνει κάτι που θα άλλαζε τις ζωές μας για πάντα. ΄Οπως τις άλλαξε ο Δεκέμβρη του 2008, οι καταλήψεις του 2006-07 και η κινόα.

Οι γίδες μας έφτασαν σε ηλικία αναπαραγωγής. Τράγο δεν είχαμε αγοράσει γιατί πιστεύαμε στην ελευθερία της κατσίκας να επιλέξει τον αναπαραγωγικό της σύντροφο. Παλεύαμε τον σεξισμό σε κάθε του έκφανση. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο γιδοπήδημα. Συνειδητοποιήσαμε όμως με απογοήτευση ότι οι γίδες μας είχαν αποδεχτεί πλήρως τον ρόλο που η καταπιεστική μας κοινωνία τους είχε αναθέσει. Πέρα από κάτι βελάσματα, δεν κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην αναπαραγωγή. Έτσι, εκείνο το χρόνο οι γίδες μας δεν γονιμοποιήθηκαν.

Έπρεπε να κάνουμε κάτι. Εκεί τη λύση έδωσε ο Ερνέστο. Ο Ερνέστο ήταν ένα μέλος της συσπείρωσης με μεταπτυχιακό στην βιοτεχνολογία. Η καταγωγή του ήταν απ τη Βαρκελώνη αλλά τον εξόρισαν όταν λόγω χημειοθεραπειών έμεινε φαλακρός. Κι αυτό για τη Βαρκελώνη είναι βαρύ παράπτωμα. Όπως είναι η συμπάθεια προς τους Καστιγιάνους. Ή τον Στάλιν.

Ο Ερνέστο είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του για να δημιουργήσει μια polyamorous γίδα. Χρησιμοποίησε αίμα, ιδρώτα και σπέρμα απ’ τις γίδες μας για να δημιουργήσει μια καινούρια γίδα. Μια γίδα που ήταν μια γροθιά στην πατριαρχική καταπίεση της υπαίθρου. Που δεν περιοριζόταν σε μονογαμικές σχέσεις με έναν τράγο και απέρριπτε την άποψη ότι η σεξουαλική και σχεσιακή αποκλειστικότητα είναι απαραίτητες για βαθιά αφοσιωμένες, μακροπρόθεσμες σχέσεις αγάπης.

Η polyamorous γίδα μας μεγάλωσε κι έφτασε σε ηλικία αναπαραγωγής. Ήμασταν ανυπόμονοι για να δούμε τα αποτελέσματα του πειράματος μας. Και καβλωμένοι. Κυρίως. Διώξαμε όλες τις άλλες γίδες από τη φάρμα για να μην επηρεαστεί η καινούρια μας γίδα από την κοινωνική πίεση. Πόσες και πόσες γυναίκες, γεννημένες με τον σπόρο της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης στο αίμα τους, δεν έγιναν πιόνια της καταπιεστικής πατριαρχικής κοινωνίας μόνο και μόνο για να ταιριάξουν στην κοινωνική νόρμα; Πόσες γυναίκες μεγαλώνοντας δεν παγιδεύτηκαν σε έναν γάμο χωρίς αγάπη και ξέχασαν την ηδονιστική νιότη τους; Πόσα sticks stevia κάνουν έναν fredo espesso μέτριο;

H polyamorous γίδα μας, μας δικαίωσε. Κάθε μέρα ήταν με άλλο τράγο. Δεν περιοριζόταν σε μια στείρα μονογαμική σχέση. Δεν έκανε σεξ για αναπαραγωγή μόνο. Ούτε για ευχαρίστηση. Μοnο. Ένα ιαπωνικό post-rock μουσικό συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1999 στο Τόκιο.

Έπρεπε να το γιορτάσουμε. Με τον πατροπαράδοτο, ελληνικό τρόπο. Αλκοόλ, ψητό κρέας και κακή μουσική. Δυστυχώς είχαμε διώξει όλες τις γίδες μας κι έμενε μόνο η polyamorous κατάλληλη για σφάξιμο. Δεν γινόταν να μείνουμε νηστικοί, αλλά ούτε να ψήσουμε τους καρπούς της ερευνητικής μας δουλειάς. Οπότε την βράσαμε!