Κυριακή μεσημέρι.

Ξεκινάς και αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει λάθος (ή πολύ σωστά) στη ζωή σου, όταν βρίσκεσαι Κυριακή μεσημέρι στο πατρικό της γυναίκας σου, μαστουρωμένος. Οι γονείς της προφανώς και δεν είναι σπίτι. Η μάνα της βρίσκεται στη δουλειά και ο πατέρας της στον τάφο του, ελπίζω. Οπότε κάθομαι με την μέλλουσα γυναίκα μου, ενώ είμαστε και οι δυο μαστουρωμένοι, και βλέπουμε Shrek στην τηλεόραση που μας πήρε μισή ώρα να συνδέσουμε με το Netflix. Όπως καθόμαστε, μου λέει:

“Πεινάς; Η μάνα μου κάνει τον καλύτερο μπακλαβά που έχεις φάει στην ζωή σου”.

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο έχουμε πατήσει παύση στο Shrek και έχουμε πάει στην κουζίνα.

Μια εβδομάδα πριν την Κυριακή (δηλαδή πάλι Κυριακή, απλώς μια εβδομάδα πριν).

Μία μέρα ξύπνησα, όπως συνηθίζω να κάνω σχεδόν κάθε μέρα, και μου είπε η κοπέλα μου:

“Μήτσο τόσους μήνες είμαστε μαζί, θέλω να γνωρίσεις την μάνα μου. Θέλεις;”.

“Εννοείται αγάπη μου”, απάντησα χαμογελώντας. Δεν ήθελα.

Η μάνα της δεν με είχε γνωρίσει ποτέ και ήδη με αντιπαθούσε, καθώς η κοπέλα μου της είχε πει ότι είμαι τόσο μακριά από το να πάρω πτυχίο, που αυτή την απόσταση την μετράς μόνο σε έτη φωτός. Joke’s on her, γιατί 12 χρόνια μετά το πήρα το πτυχίο και μάλιστα με βαθμό. 5. Επίσης, δε με συμπαθούσε, καθώς το μόνο που έκανα (και κάνω ακόμα) στη ζωή μου είναι να λέω αστεία σε αγνώστους για το πως γαμάω την κόρη της. Έλεγε ότι το επάγγελμα του κωμικού δεν έχει μέλλον και γι’ αυτό δεν με ήθελε για την κόρη της. Το μόνο θετικό της επίσκεψης θα ήταν να δω αν η κοπέλα μου θα ήταν ακόμα όμορφη σε 25 χρόνια.

Αφότου είπα ναι, η κοπέλα μου πήρε τηλέφωνο την μάνα της. Μετά από μια 45λεπτη κουβέντα για κουτσομπολιά του χωριού τους, η γυναίκα μου είπε:

“Μαμά σε μια βδομάδα έχω άδεια. Να έρθουμε με τον Μήτσο να γνωριστείτε;”

Τότε δούλευε ως σερβιτόρα για να βγάζει τον μήνα της, ενώ τώρα που πήρε το πτυχίο της, δουλεύει σαν σερβιτόρα.

Κυριακή μεσημέρι (λίγο πιο μετά).

Κουζίνα. Εγώ και η μέλλουσα γυναίκα μου τρώμε τον μπακλαβά της πεθεράς μου με τέτοια ταχύτητα που θα νόμιζε κανείς ότι είμαστε άστεγοι. Καθώς τρώμε, ρωτάω τη μέλλουσα γυναίκα μου:

“Αγάπη μου, ήξερες ότι σήμερα είναι παγκόσμια μέρα βάλε φαγητό στο σεξ;”

Δεν είναι. Όμως για κάποιο λόγο -ίσως γιατί είναι πιο μαστουρωμένη από τον Snoop τον Dogg- την πείθω. Έτσι μαστουρωμένοι λοιπόν, με την λίμπιντο μας ανεβασμένη ξεκινάμε να κάνουμε προκαταρκτικά πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και σιγά, σιγά βάζουμε και τον μπακλαβά στο παιχνίδι.

Μισή ώρα αργότερα και ενώ τρώω ένα κομμάτι μπακλαβά, που έχει βάλει ευλαβικά μέσα στον κόλπο της, ανοίγει η πόρτα του σαλονιού.

Η μάνα της έχει σχολάσει πιο νωρίς από την δουλειά. Μόλις μας βλέπει, παγώνει. Ακολουθεί μια μικρή, αμήχανη σιωπή 5 δευτερολέπτων, που μοιάζει σαν αιώνας στα μάτια μου. Καταπίνω το κομμάτι που έχω στο στόμα μου και για να σπάσω την αμήχανη σιωπή φωνάζω:

“Χαρούμενη παγκόσμια μέρα βάλε φαγητό στο σεξ!”.

Και κάπως έτσι γνώρισα την πεθερά μου, ενώ έτρωγα τον μπακλαβά της από το γυμνό σώμα της κόρης της.

ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ. Δεν είμαι παντρεμένος. Το κείμενο αυτό είναι sci fi. Αμέτρητες κορασίδες, μην απογοητεύεστε γιατί μπορούμε ακόμα να κάνουμε σεξ. Αρκεί να θέλετε.

Υ.Γ.2 Τα χρόνια που πλήρωνα για σεξ περάσανε και ελπίζω να μην ξανάρθουν.