Punchline.gr

View Original

Μια επίσκεψη στην Περιοχή 52 (Area 52)

Ενώ όλοι ασχολούνται με την Περιοχή 51, εμείς επισκεφθήκαμε το πραγματικό μέρος όπου η CIA κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά της.

Την Περιοχή 52.

Αρχικά, έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασα στο Πολυτεχνείο. Μετά από 8 χρόνια, πήρα το πτυχίο κι έγινα και επίσημα ένας κατι-λόγος Μηχανικός. Έπειτα, το μόνο που είχα να κάνω ήταν να συμπληρώσω 65 ώρες πτήσεων με τον καθηγητή μου, ώστε να πάρω δίπλωμα πιλότου, να λάβω καταναλωτικό δάνειο για να αγοράσω τα υλικά ώστε να φτιάξω ένα αεροσκάφος που να μοιάζει με UFO. Τέλος, έπρεπε να αγοράσω μια λαχανί, latex στολή εξωγήινου.

Ντυμένος με την στολή, σαν αποτυχημένος Power Ranger σε BDSM τσόντα, καβάλησα το αεροσκάφος μου και το τράκαρα με μαεστρία στην Περιοχή 52.

Όταν με βρήκαν οι γραφειοκράτες, με πήγαν κατευθείαν στα κεντρικά της Περιοχής για περαιτέρω ανάλυση. Στα κεντρικά, με τοποθέτησαν σε ένα ψυγείο, δίπλα σε κάτι ντομάτες με αυτιά. Δύο άνθρωποι ντυμένοι σαν χειρούργοι με άνοιξαν με ένα νυστέρι, καθώς ήθελαν να μάθουν από τι αποτελούμαι. Βρήκαν ουίσκι, τζιβάνες και μπόλικη απελπισία.

Έκαναν διάλειμμα, και βρήκα την ευκαιρία μου. Πήρα βελόνα και κλωστή και έραψα τα σωθικά μου. Βγήκα από την αίθουσα-ψυγείο και άρχισα να περιφέρομαι στους διαδρόμους της Περιοχής 52. Μια περιοχή τόσο μυστική, που για να μάθω τις συντεταγμένες της, αναγκάστηκα να κάνω φίλο μου έναν πρώην πράκτορα της CIΑ. Του υποσχέθηκα πως αν μου αποκάλυπτε την τοποθεσία, δεν θα το έλεγα σε κανέναν. Το ορκίστηκα στο μικρό μου δαχτυλάκι.

Όπως περπατούσα στους διαδρόμους, παρατήρησα κάτι που με στιγμάτισε σαν τατουάζ με όνομα πρώην που έχεις μετανιώσει. Μέσα από το τζάμι ενός δωματίου αντίκρισα τον Donald Trump. Πριν καν συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε, εμφανίστηκε και δεύτερος Donald Trump.

Οι “επιστήμονες” ζήτησαν από τον πρώτο Trump να πει την άποψη του σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Αυτός  απάντησε:

“Αν οι πάγοι όντως λιώνουν, τότε πως δεν έχει ανέβει η στάθμη του νερού στην πισίνα μου;”

Τον συνεχάρησαν  και τον τοποθέτησαν στο διπλανό δωμάτιο. Ρώτησαν τον δεύτερο την άποψη του για τους μαύρους και απάντησε:

“Τους αγαπάω. Σημασία δεν έχει το χρώμα του δέρματος. Είμαστε όλοι άνθρωποι”.

Οι “επιστήμονες” αντάλλαξαν βλέμματα και έπειτα πυροβόλησαν στο κεφάλι τον δεύτερο Donald Trump.

Τότε κατάλαβα. Επιχειρούσαν να τον κλωνοποιήσουν έτσι ώστε αν κάποιος τον σκοτώσει να έχουν έναν αξιόπιστο αντικαταστάτη. Ο δεύτερος κλώνος δεν ήταν αληθοφανής και γι’ αυτό έπρεπε να πεθάνει.

Στην συνέχεια, συνάντησα ήταν μια χρονομηχανή. Ένιωσα ένα deja vu. Ήταν σα να είχα δει αυτήν την χρονομηχανή.

Τότε, εμφανίστηκε ο εαυτός μου από το μέλλον και με προειδοποίησε να μην την χρησιμοποιήσω. Με ενθάρρυνε να επιστρέψω στον εαυτό μου για να του πω να μην την χρησιμοποιήσει γιατί αλλιώς θα χαλούσα το timeline. Είπα “ναι” και συνέχισα την βόλτα μου.

Αυτό που αντίκρισα μετά, δεν περιγράφεται με λέξεις. Οπότε θα σας το περιγράψω με νούμερα : 4568399277477087525850161193746300597274. Τώρα που έγραψα την μαλακία μου, ας σας το περιγράψω και με λέξεις. Είδα μια συσκευή σμίκρυνσης αντικειμένων. Πως το κατάλαβα; Κατά λάθος. Ενώ σημάδευε εμένα, πάτησα  ένα κουμπί και αυτό έριξε μια ακτίνα σωματιδίων πάνω στο πέος μου, το οποίο και συρρικνώθηκε σε 18 εκατοστά. Δεν κατάφερα να αντιστρέψω τις συνέπειες, οπότε πλέον πρέπει να συνηθίσω ότι θα έχω το πέος ενός μαύρου νάνου.

Καθώς γυρνούσα πίσω στο δωμάτιο ψυγείο, για να μην καταλάβουν οι χειρούργοι ότι έφυγα, πέτυχα στον διάδρομο και άλλον έναν τύπο ντυμένο με πράσινη λατεξ στολή. Με είδε, σταμάτησε και με πλησίασε. Στεκόταν τόσο κοντά που μπορούσα να μυρίσω την βρώμικη ανάσα του. Μετά από 10 δευτερόλεπτα σιγής, έβγαλε μια απόκοσμη κραυγή που με έκανε να κατεβάσω αρχίδια.

Δεν ήταν άλλος ένας τύπος με πράσινη στολή, που μπήκε να ερευνήσει την Περιοχή 52. Επρόκειτο για έναν αληθινό εξωγήινο που επισκέφθηκε την Περιοχή 52, υποθέτω, για να πάρει πίσω το UFO του.

Μαζί με το UFO, πήρε και εμένα σαν αιχμάλωτο. Μου έκανε κάτι πειράματα και μετά, σαν κάθε γυναίκα που έχω αγαπήσει, έχοντας κόψει την καρδιά μου στα δύο, με παράτησε μόνο μου να τριγυρνάω στα καλντερίμια της Σαντορίνης και να αναλογίζομαι τι έκανα λάθος.