Ξυπνάω μέσα στα αποφάγια μου από το προηγούμενο βράδυ. Συνηθισμένο φαινόμενο με την μικρή διαφορά πως τις περισσότερες φορές τα αποφάγια δεν έχουν βγει από τον οισοφάγο μου.

Σκύβω και τα μυρίζω. Μπρόκολο; Σιχαίνομαι το μπρόκολο. Είναι σαν πιγκάλ με βιταμίνες. Δεν θα το έβαζα ποτέ στο στόμα μου. Βρίσκεται εκεί που ανήκει. Στα ξερατά κάποιου άλλου. Και μόλις τα μύρισα. Νομίζω ένα κομμάτι ακούμπησε την άκρη της μύτης μου. Το στυλ του Michael Jackson είναι υποτιμημένο τελικά. Θα κόψω τη μύτη μου.

Ποιος έβαλε τόση τρίχα στο φαγητό του; Α, το μαλλί μου είναι. Το άφησα να μεγαλώσει, γιατί πίστευα πως θα δείχνω κουλ. Πλέον, δε μπορώ να βγω σε μπαρ, γιατί κάθε σουρωμένος φοιτητομαλάκας που βλέπει την πλάτη μου, μου την πέφτει. Οι περισσότεροι το μετανιώνουν, μόλις δουν την φάτσα μου.

Κάθομαι μέσα στη μπανιέρα και αφήνω το νερό να ξεπλύνει την ντροπή μου μαζί με λίγο εμετό. Εντάξει, πολύ εμετό. Βλέποντας το τελευταίο κομμάτι τυροκροκέτας να εγκατελείπει τον μάταιο τούτο κόσμο και να οδεύει προς τον υγρό του τάφο, ένα ίχνος ανάμνησης εμφανίζεται στο ζαλισμένο και γεμάτο νεκρά, εγκεφαλικά κύτταρα, κεφάλι μου.

Που είναι ο Γιάννης;

Ποιος είναι ο Γιάννης;

Γιατί είναι ο Γιάννης;

Δεν αισθάνομαι σίγουρος, αλλά το φιλοσοφικό μου παραλήρημα οφείλεται στο ούζο ή στην εμμονή μου με τον Καμύ. Γιατί διάβαζα Καμύ; Επειδή, ήθελα να γίνω θελκτικός για τις γυναίκες. Όλοι γνωρίζουμε πως κάθε δεκαεξάχρονη κοπέλα θέλει δύο πράγματα. Φιλοσοφία, και κάτι ακόμα που δεν θυμάμαι.

Κοιτάζω τα παπαριασμένα χέρια μου. Μοιάζουν με το στήθος της κυρά Τίνας της γειτόνισσας. Σταφίδες με ρυτίδες. Ευτυχώς, δεν βρήκα κάτι τέτοιο στο ξερατό μου.

Ξερατό. Γιάννης. Σωστά! Ο εμετός με το μπρόκολο ανήκει στον Γιάννη. Ο φίλος μου από το γυμνάσιο. Συμπαίκτης σε ομάδα ποδοσφαίρου, συμμαθητής στην ίδια τάξη, και αγάμητος από συμπαράσταση. Χαμένο ταλέντο στον χώρο του σεξ. Ωραίος, ψηλός, με χαμόγελο που θα έκανε ασέξουαλ, θηλυκό, κουλό  πίθηκο να αυνανιστεί.

Θυμάμαι πως διαθέτω την ικανότητα να περπατάω. Φτάνω στο δωμάτιό μου, ακολουθώντας τα σημάδια που άφησα το προηγούμενο βράδυ. Επιτέλους, ο κοντορεβυθούλης βγάζει νόημα.

Το δωμάτιο είναι τακτοποιημένο. Δηλαδή, δεν έχει ξερατά σε εμφανή σημεία. Αυτό που έχει, όμως, είναι τον Γιάννη νεκρό στο κρεβάτι μου. Δίπλα στο πτώμα του, βρίσκονται 3 μπουκάλια ούζο, 1 μπουκάλι τεκίλα και άλλο 1 μπουκάλι πορτοκαλάδα, γιατί η σούρα έχει την γεύση που της δίνεις.

Τα θολά μάτια του Γιάννη παραμένουν ανοιχτά και με παρακολουθούν καθώς βάζω ένα καθαρό εσώρουχο. Δεν φορούσα; Ήμουν γυμνός. Τέλεια. Γάμησα το Γιάννη και τον σκότωσα. Friendship goals.

Πλησιάζω το κουφάρι του πρώην φίλου μου. Καλέ, αυτό το πτώμα αναπνέει. Κοιμάται με ανοιχτά μάτια. Δεν γνώριζα πως είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής του Gandalf. Επεξεργάζομαι τις επιλογές μου. Αν κάναμε έρωτα, ίσως πρέπει να πεθάνει. Τον παρατηρώ καλύτερα. Είναι ντυμένος. Θα τον αφήσω να ζήσει.

Καθώς κρύβω τα μπουκάλια, τον ακούω να ψιθυρίζει.

“Που είναι η Χριστίνα;”

Ποια είναι η Χριστίνα;

Γιατί είναι η Χριστίνα;

Πότε είναι η Χριστίνα;

Γαμημένε Καμύ, φύγε από μέσα μου.

Αφού σταματάω να βγάζω τον Καμύ, χρησιμοποιώντας τις συσπάσεις στο πεπτικό μου σύστημα, πραγματοποιώ μία μικρή αναζήτηση στο σπίτι. Το μοναδικό ίχνος γυναίκας στο σπίτι είναι οι μελαχρινές τρίχες από την λάθος επιλογή που ονομάζω μαλλί. Α, ναι, και ένας λεκές περιόδου στο κάλυμμα του καναπέ.

Σκεπτόμενος πως η Χριστίνα θα έφυγε για να μην αντικρίζει τους 2 της φίλους να φασώνονται, επιστρέφω στο βομβαρδισμένο μπάνιο μου. Στο πάτωμα υπάρχει ένα περίγραμμα ανθρώπινου σώματος περιτριγυρισμένο από μπρόκολο, τυροκροκέτες και οινόπνευμα. Όλα τυλιγμένα σε ένα γευστικό πακέτο γαστρικών υγρών και κλάματος. Ξαπλώνω προσεκτικά στο ίδιο σημείο. Αν είναι να κάνεις κάτι λάθος, κάν’ το σωστά.

Άγνωστη ώρα αργότερα, νιώθω μία πατούσα να ακουμπάει τον ώμο μου. Ευτυχώς, δεν είμαι ποδολάγνος. Οι φωνές, που με ξυπνάνε, είναι γνώριμες. Μία μεγαλύτερη και πιο τραχιά πατούσα έρχεται σε επαφή με τον ίδιο ώμο.

Είναι καλά το παιδί;”

“Κουνιέται”.

Έχω κάνει πρόσκοπος. Κινδυνεύω. Θα το παίξω νεκρός.

“Βασίλη, μας ακούς;”

“Κοίτα τι έχει κάνει στο σπίτι”.

Η αλάνθαστη τακτική μου δεν δουλεύει. Ο εχθρός δεν είναι αρκούδα.

“ΒΑΣΙΛΗ!”

“Ναι, ρε μαμά, είμαι ζωντανός”

“Ευτυχώς. Καλά Χριστούγεννα, αγόρι μου”

“Καλά Χριστούγεννα, μαμά. Χρόνια πολλά, μπαμπά. Θέλετε λίγο μπρόκολο;”

ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΗ