Όποιος έχει δουλέψει έστω και για λίγο σε αυτό το χωνευτήρι πολιτισμού που ονομάζεται καφετέρια, θα ξέρει πως υπάρχουν πελάτες που έρχονται μόνοι, φεύγουν μόνοι και στο ενδιάμεσο είναι μόνοι. Ονομάζονται μοναχικοί πελάτες. Αλλά πόσο καλά τους ξέρουμε; Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε αυτούς, που ύπαρξή τους απαντάει στην ερώτηση:

«Μα καλά ποιος πάει για καφέ μόνος του;»

 1. Ο αναγνώστης

Ο συγκεκριμένος εμφανίζεται πάντα την ίδια μέρα και ώρα, κάθε βδομάδα. Είναι πενήντα plus και φοράει πουκάμισο, μάλλινο γιλέκο και κοτλέ παντελόνι. Πίνει γαλλικό με ζαχαρίνες και φρέσκο γάλα και αν του πας νερό σε διώχνει λες και του ζήτησες ένα ευρώ να πάρεις τυρόπιτα. Κάνει τράκα τσιγάρο, γιατί «κάνει ένα τσιγάρο τη βδομάδα». Μιλάει στον πληθυντικό, με μια δόση καθαρεύουσας. Κρατάει ένα βιβλίο κατά προτίμηση  του Πλεύρη ή το «Η ιστορία του εργατικού κινήματος στο Μέτσοβο», με τρόπο που να φαίνεται πως το διαβάζει κιόλας, στο οποίο γράφει άσχετες σημειώσεις σε πολυτονικό σύστημα. Εναλλακτικά, ακούει ψαλμωδίες σε φορητό cd player με την ένταση στα ακουστικά τόσο χαμηλά ώστε να ακούει τι λένε τα κορίτσια δίπλα. Αφήνει tips είκοσι λεπτά. Νομίζεις πως είναι δάσκαλος ή κάτι παρόμοιο και όταν τον ρωτάς πληροφορείσαι πως εργάζεται  στο δήμο (γενικά). Δε είναι ενοχλητικός μέχρι να πάρει θάρρος και να σου αρχίσει το κήρυγμα σχετικά με την θρησκευτική, πολιτική ή φιλοσοφική θεώρηση της ζωής, που ανακάλυψε πέρυσι όταν είδε ένα βίντεο στο youtube (γενικά). Στην καφετέρια έρχεται μόνος του «για να αφουγκραστεί τον παλμό της κοινωνίας» (true story).

2 .Η (και καλά) φοιτήτρια

Το συγκεκριμένο είδος δεν πρέπει να το συγχέουμε με την κανονική φοιτήτρια - φοιτητή  που έρχεται γιατί δεν έχει internet. Είναι πάνω από σαράντα. Τη βρίσκεις σε συνοικιακή καφετέρια, διακοσμημένη με την τελευταία λέξη του διακοσμητή λίγο πριν τα παρατήσει και ανοίξει επιχείρηση πυραμίδα με τον ιδιοκτήτη. Δηλώνει φοιτήτρια στο ανοιχτό πανεπιστήμιο και  αφήνει τα βιβλία της πάνω στο τραπέζι παρόλο που δεν τα ανοίγει ποτέ. Πίνει γαλλικό χωρίς γάλα και έχει ανοιχτό ένα turboX στο οποίο κάνει πως γράφει εργασία, αλλά στην πραγματικότητα φορτίζει το ηλεκτρονικό της τσιγάρο. Έχει ανοιχτές καρτέλες facebook στη σελίδα «Λόγια και εικόνες της Μαρίας Βογιατζάκη –Ντούζα», word και την φόρμα αίτησης συμμετοχής στο shopping star. Φοράει γυαλιά μυωπίας για να διαβάζει ενώ  έχει τα γυαλιά ηλίου για στέκα. Το υπόλοιπο look θυμίζει υπάλληλο σε ασφαλιστικό γραφείο στο party του γραφείου. Κάθεται όπου έχει ησυχία. Ρωτάει συχνά τη φοιτήτρια σερβιτόρα πως πάνε οι σπουδές της και τη συμβουλεύει να κοιτάξει το μέλλον της γιατί «τα χρόνια περνάνε και μετά είναι αργά». Μια φορά το μήνα έρχεται με μια φίλη της που δουλεύουνε μαζί στην Avon και σου πουλάει μάσκαρες. Αφήνει tips πενήντα λεπτά, πάνω στο πιατάκι του καφέ. Στην καφετέρια έρχεται μόνης της γιατί το έχει δει στις ταινίες με τη Meg Ryan.

 3. Ο μούφα business man

Έρχεται κάθε μέρα .Πίνει διπλό ες(ξ)πρέσσο για να φαίνεται πιο business man. Είναι πενηντάρης. Φοράει πουκάμισο μέσα από το παντελόνι, όσο του επιτρέπει η κοιλιά που έφτιαξε με κόπο και Τσίβας. Αλλάζει δεκαέξι τραπέζια και 7 στις 10 σε πιστολιάζει. Αποκαλεί τον μπάρμαν «φίλε» και τη σερβιτόρα «μπέμπα». Κρατάει ένα φάκελο, ατζέντα ή τα «σπορ του Βορρά». Έχει δύο κινητά, ένα smartphone και ένα με κουμπάκια και δε ξέρει να χειρίζεται κανένα από τα δύο. Μιλάει σε αυτό με τα κουμπάκια και το άλλο το δίνει στη σερβιτόρα για να  βάλει ίντερνετ - ανοίξει τα mail λέγοντας: «δεν τον μπορώ αυτόν το διάολο αλλά από τότε που το πήρα μου έλυσε τα χέρια». Μιλάει γενικά για «δουλειές», τον ακούς να λέει στο τηλέφωνο «καταρχήν θα βρεθούμε στις μία, θα κάτσω λίγο εδώ γιατί έχει ιντερνέτ και πιο ύστερα ξανατηλεφωνιόμαστε» και όταν φεύγει, το προσωπικό κρατάει ενός λεπτού σιγή, για την γραμματική που χάθηκε τόσο νέα. Κανείς δε ξέρει ακριβώς τι δουλειά κάνει μέχρι που, μια μέρα, ο μπάρμαν (που δεν υπάρχουν μεγαλύτερες κουτσομπόλες από τους μπάρμεν, να τα λέμε κι αυτά), σου λέει πως ήταν μεσίτης, αλλά τώρα εισάγει συμπληρώματα διατροφής που πουλάει ο Λιακόπουλος. Ο τύπος είναι (capslock) λαμόγιο. Δεν αφήνει ποτέ tips. Στην καφετέρια έρχεται γιατί νομίζει πως τον κερνάμε, και μια μέρα εξαφανίστηκε γιατί άνοιξε bar στη Βουλγαρία.

 Υ.Γ: Κανένα πληκτρολόγιο δεν τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια συγγραφής του συγκεκριμένου άρθρου.