Ο στρατός από μια άλλη σκοπιά.

Καλησπέρα, άνθρωποι και ανρθώποισες. Με λένε Σοφοκλή και είμαι μια δεκαοχτούρα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα στρατόπεδο στην Αλεξανδρούπολη. Επειδή δεν μπορώ να πω το όνομα του, ας το ονομάσουμε “Το στρατόπεδο”.

Ένα βράδυ, ενώ καθόμουν πάνω από την σκοπιά και τον είχα ψιλοπάρει, με ξύπνησε ένα δυνατό φως. Κοίταξα προς τα πάνω και είδα έναν ιπτάμενο δίσκο σε μέγεθος δίσκου, παραδόξως. Το φως έσβησε. Τότε εμφανίστηκε ένα εξωγήινος. Ήθελε να μάθει τι ακριβώς ήταν το μέρος που μόλις είχε φτάσει. Ως αντάλλαγμα του ζήτησα τρία κιλά σιτάρι. Μου παζάρεψε μέχρι τα 2 κιλά και εγώ δέχτηκα. Ακολουθεί η συζήτηση μας:

Σοφοκλής: Τι θες να μάθεις;
Εξωγήινος: Τι είναι εδώ;

Οφείλω να αναφέρω πως δεν γνώριζα εξωγήινα και ο εξωγήινος δεν γνώριζε δεκαοχτουρίστικα. Η απόδοση της συζήτησης στα ελληνικά έγινε από έναν μεταφραστή που είχε μαζί του ο εξωγήινος. Ο μεταφραστής τυχαίνει να έχει μια μακρινή θεία που ήταν δεκαοχτούρα και έτσι ήξερε λίγα δεκαοχτουρίστικα.

Σ: Στρατόπεδο. Το μέρος όπου μαζεύεται ο στρατός.
Ε: Τι είναι στρατός;
Σ: Πολλοί άνθρωποι από μια χώρα που πολεμούν σε περίπτωση που χρειαστεί.
Ε: Τι είναι “χώρα”;
Σ: Ένα μέρος που έχουν οριοθετήσει με φανταστικές γραμμές, που λέγονται σύνορα, και ξεχωρίζει ανθρώπους με ανθρώπους.
Ε: Οπότε μου λες ότι στρατός είναι άνθρωποι που μαζεύονται για να πολεμήσουν άλλους ανθρώπους, που απλώς μένουν λίγο πιο πέρα;
Σ: Το έπιασες.
Ε: Γιατί ζώα από ένα είδος να σκοτώνονται μεταξύ τους επειδή ο ένας μένει εδώ και ο άλλος εκατό χιλιόμετρα δεξιά;
Σ: Γιατί έχουν διαφορετικές θρησκείες. Για να κρατήσουν τα σύνορα τους. Ίσως να έχουν πολύτιμα πράγματα που θέλουν οι άλλοι.
Ε: Ένα, ένα. Τι είναι θρησκείες;
Σ: Α, χάνεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από αυτούς, που δημιούργησε τα πάντα στο σύμπαν. Επομένως και αυτούς. Απλώς, κάποιοι πιστεύουν πως ο Θεός είναι λευκός με άσπρα μούσια και κάποιοι ότι είναι Άραβας με μαύρα μούσια. Τουλάχιστον, συμφωνούν στο μότο “Θάνατος στους αλλόθρησκους”. Ένας άλλος λόγος που σκοτώνονται είναι η ιστορία τους.
Ε: Τι;
Σ: Ας πούμε πως η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν αντιπαλότητα εδώ και 600 χρόνια. Είναι ένα κλασικό ματσάκι πολέμου. Κάτι σαν Μπαρτσελόνα - Ρεαλ Μαδρίτης. Έχουν περάσει τόσα χρόνια που πλέον δεν ξέρουν καν γιατί μαλώνουν. Τέλειο;
Ε: Ηλίθιο θα έλεγα. Και τι πολύτιμα πράγματα έχουν οι χώρες που θέλουν οι άλλες χώρες;
Σ: Κυρίως απολιθώματα δεινοσαύρων που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να ταξιδέψουν με την οικογένεια τους στα πεθερικά στην Ορεστιάδα. Μερικές φορές θέλουν περισσότερο χώρο για να απλωθούν. Σαν ένα μαγαζί που αγοράζει το διπλανό για να απλωθεί και άλλο. Με την διαφορά πως αντί να το αγοράσουν, σφάζουν τους κατοίκους του.
Ε: Απορία. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μιας που είναι ένα είδος ζώου, δεν ενώνουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να προχωρήσουν μπροστά σαν είδος και να εξερευνήσουν το σύμπαν, ώστε μια μέρα να μην πεθάνει το είδος τους πάνω σε αυτόν τον πλανήτη;
Σ: Αν γινόταν αυτό, κάποιοι δεν θα μπορούσαν να έχουν τρισεκατομμύρια. Θα έπρεπε να έχουν μόνο δισεκατομμύρια.
Ε: Και ποιοι πηγαίνουν στο στρατό;
Σ: Ανάλογα με την χώρα. Εδώ, όλοι οι άντρες με το ζόρι. Αλλού, όποιος θέλει. Σε κάποιες χώρες είναι υποχρεωτικό για άντρες και γυναίκες. Το βασικό είναι να μισείς τους άλλους.
Ε: Επίσης, τι είναι τα λεφτά;
Σ: Είναι ιδεάρα. Θα ενθουσιαστείς. Είναι χαρτιά που γράφουν πόσες χάρες χρωστάει ο ένας στον άλλον. Τα χρησιμοποιούν για να παίρνουν πράγματα. Όμως, το 1% των ανθρώπων έχει παραπάνω χάρες από το υπόλοιπο 99%. Μαγεία;
Ε: Νιώθω πως σε αυτόν τον πλανήτη τίποτα δεν βγάζει νόημα. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Φεύγω. Πηγαίνω να κάνω σεξ με μια εξωγήινο στον Ερμή. Ελπίζω να μην με κολλήσει ερμήσια.
Σ: Δεκαοχτώ.

ΥΓ. Αν πιστεύετε ότι τέτοια παρανοϊκά κείμενα, με δεκαοχτούρες που μιλάνε σε εξωγήινους, γράφονται υπό την επήρεια ουσιών τότε κάνετε λάθος. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτές είναι οι σκέψεις μιας νηφάλιας δεκαοχτούρας. Καλή σας ημέρα.