Πόσες κάρτες μνήμης χρειάζονται για να αποθηκεύσεις την αποτυχία σου;
Κάθε έμβιο ον ενίοτε αποτυγχάνει. Ένα λουλούδι μπλέκει τις ρίζες του με αυτές του πατέρα του, ένα σκυλάκι μυρίζει τον κώλο της γειτόνισσας, κι εσύ τον παίζεις στην τουαλέτα της γιαγιάς σου και αυτή σε πιάνει στα πράσα. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Σύντομα θα πεθάνει, και αυτή θα είναι μία από τις τελευταίες της αναμνήσεις.
Όμως, σημασία δεν έχει πόσες φορές αποτυγχάνεις, αλλά αν έχεις κάποιον τρόπο να απαθανατήσεις την αποτυχία σου, ώστε να μπορείς να ανατρέξεις, όταν αισθανθείς πως όλα πηγαίνουν καλά. Όλοι χρειαζόμαστε εκείνη την παιδική ανάμνηση, στην οποία ο μεγάλος μας αδελφός κλάνει στο πρόσωπό μας, επειδή δεν του δώσαμε το τηλεχειριστήριο. Όλοι.
Δυστυχώς, όποιος διαβάζει αυτό το “άρθρο”, είναι άκρως αποτυχημένος. Το punchline.gr δεν φτιάχτηκε για επιτυχημένους άρχοντες, αλλά για μπετόβλακες με αυτοπεποίθηση που θα πεθάνουν μόλις πιάσουν τα 30. Για την ακρίβεια, η λέξη “αποτυχία” δεν αρκεί για να καλύψει την πλήρη έννοια της ανικανότητάς σου να υπάρχεις σαν λειτουργικός οργανισμός. Μην κοιτάς δεξιά κι αριστερά, λες και αναφέρομαι σε κάποιον άλλον. Είσαι μόνος σου. Ήσουν, είσαι και θα είσαι μόνος σου. Ναι, χρησιμοποιώ αρσενικό. Δεν διαβάζουν γυναίκες τα άρθρα μας. Ούτε η μάνα σου. Ακόμη κι αυτή κουράστηκε να γίνεται μάρτυρας της αποτυχίας σου.
Θέλεις να σιγουρευτείς πως αυτό το άρθρο απευθύνεται σε εσένα; Σήκω από το πουφ σου. Ωραία. Τώρα σήκω από το πάτωμα που έπεσες, γιατί έχεις μυϊκή συναρμογή πεντάχρονου. Περπάτα ως τον κοντινότερο καθρέφτη. Τέλεια. Τώρα που τον έσπασες, μην ανησυχείς. Ακόμη κι αν ισχύουν τα 7 χρόνια κακής τύχης, πόσο πιο χάλια θα είναι; Προχθές, σε κατούρησε ο σκύλος σου, ενώ κοιμόσουν. Μέσα στο στόμα. Και δεν ήταν το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη εκείνη τη μέρα. Τώρα, βρες άλλη ανακλαστική επιφάνεια. Κοίτα το είδωλό σου προσεκτικά. Φτύσ΄το και επίστρεψε στην θέση σου.
Τώρα που ξεκαθαρίσαμε πόσο σκουπίδι είσαι, ας συνεχίσουμε. Κάποτε, αποθηκεύαμε τις στιγμές αποτυχίας σε άλμπουμ φωτογραφιών. Το ανακάλυπτες ξανά στα 72 σου και έκλαιγες μέχρι να πεθάνεις, μετά από 2 ώρες, επειδή απέτυχες να πάρεις τα σωστά χάπια. Πλέον… Εντάξει, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Πάλι φωτογραφίες χρησιμοποιούμε. Απλώς, τις ανεβάζουμε στο internet, γιατί η αποτυχία πλέον ονομάζεται “αυτοσαρκασμός” και “χιούμορ”. Λοιπόν, αν ανεβάσεις φωτογραφία με τα μπούτια σου και φόντο τον τοίχο του σπιτιού σου αντί για παραλία, δεν είναι χιούμορ. Είναι αστείο του παππού σου στο οικογενειακό τραπέζι. Και ο παππούς σου πέθανε. Στο οικογενειακό τραπέζι. Επειδή, τον κορόιδεψες και έβαλες όντως νερό στο μπουκάλι του νερού, ενώ περίμενε τσίπουρο.
Παρόλα αυτά, το internet, όπως και η μάνα σου, κάποια στιγμή τελειώνει. Είτε λόγω μετεωρίτη, είτε λόγω sex tape, και τα 2 θα οδηγηθούν σε ολοκλήρωση. Αν θέλεις, λοιπόν, να διατηρήσεις την ανάμνηση της ανικανότητας σου ανέπαφη, θα χρειαστείς φυσικό χώρο αποθήκευσης.
Η επιλογή αποθηκευτικού χώρου εξαρτάται από τον όγκο αποτυχιών που κουβαλάς.
Έκλασες στο πρώτο εορταστικό τραπέζι με την οικογένεια της κοπέλας σου; Δισκέτα 1.2ΜΒ.
Έβαλες τον σκύλο να γλείψει μαρμελάδα από το πέος σου; Κασέτα VHS.
Ο σκύλος ήταν της μικρής σου αδερφής; DVD τουλάχιστον.
Υπνοβατείς και τον παίζεις τα Χριστούγεννα, ενώ είσαι ντυμένος Άγιος Βασίλης; WTF is wrong with you? Ο Άγιος Βασίλης έρχεται την Πρωτοχρονιά. Κι εδώ απέτυχες. USB drive 16GB.
Γράφεις άρθρα για το punchline.gr; 3 SSD των 500GB και ένας Κύπριος ελέφαντας δώρο. Δεν ξεχνά.
Υ.Γ: Μόλις παρατήρησα πως ο τίτλος γράφει “πόσες κάρτες” και όχι “ποιες κάρτες”. Απέτυχα. Επίτηδες. Για εσάς.
