Συναδελφικός Αμανές - Πλατωνικό Γράμμα

Η δουλειά δεν είναι ζωή και η ζωή δεν είναι δουλειά. Όμως, ζούμε σε μία καπιταλιστική κοινωνία, οπότε η παραπάνω δήλωση είναι ανούσια. 

Σε έναν κόσμο όπου προμοτάρουμε το hustle culture και την επιτυχία χωρίς ηθικές αξίες είναι σπάνιο να βρίσκεις ανθρώπους σε χώρο εργασίας, οι οποίοι να είναι εντάξει. Δεν αναζητούμε αλτρουισμό ή γαματοσύνη, απλώς να είναι εντάξει. Πιο χαμηλά κριτήρια κι από κοπέλα που επιλέγει να κοιμηθεί μαζί μου. Όχι να κάνει σεξ. Δεν έχουμε παραισθήσεις. Να κοιμηθεί…

Σε αυτόν τον μάταιο, σκληρό κόσμο, λοιπόν, είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίσεις συνάδελφο που να σε αγγίξει. Όχι όπως ο παππούς σου. Συναισθηματικά. Όχι σαν την πρώην σου. Θετικά. Γνωρίζεις τον συνάδελφο, τον συμπαθείς, συνειδητοποιείς πως πρώτη φορά χαίρεσαι που δουλεύεις με κάποιον  (καθώς είσαι αντικοινωνικός μπάσταρδος), και χάρις αυτόν κάθε μέρα ξυπνάς νιώθοντας λιγότερο σκατά από μία κουράδα, επειδή υπάρχει αυτός ο μαγικός άνθρωπος, που μπορεί να ζει και στην φαντασία σου.

Έχοντας λάβει λίγη σεροτονίνη και όντας χαρούμενος που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν μισείς, πιστεύεις ότι αυτό θα κρατήσει. Κάπου εκεί, το σύμπαν κλάνει στο γέλιο και ο συνάδελφος παίρνει αυτό που του αξίζει. Φεύγει για καλύτερη εταιρεία, με περισσότερα χρήματα, προνόμια και σίγουρα εξυπνότερους ανθρώπους που θα τον αγαπάνε πιο πολύ από ότι εσύ. Κι εσύ μένεις μόνος. Να θυμάσαι τι θα πει “καπιταλισμός”, “υπεραξία και “μονομερής έρωτας με το αφεντικό σου”... 

Τότε είναι που σε χτυπάει η ανάγκη να εκφραστείς. Να γράψεις κάτι εύμορφο για την ψυχή που χάθηκε. Για τον άνθρωπο που ήρθε κι έφυγε από την ζωή σου πιο γρήγορα από ντελιβερά μεταφορικής που δεν χτυπάει ποτέ το θυροτηλέφωνο. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης για να εκφράσεις τον πόνο σου από έναν αμανέ. Οκ, όχι κανονικό αμανέ, αλλά ένα κλαψομούνικο κειμενάκι που δεν θα διαβάσει ούτε το αριστερό σου μάτι. 

Πέτα. Πέτα ψηλά, πανέμορφε μπάσταρδε. Εκεί, δίπλα στον ήλιο. 
Σου εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Μπορεί και να το έχεις ήδη βρει, αν αυτό ήταν χρήματα, προνόμια, άδειες, καλό περιβάλλον εργασίας, εξέλιξη, εξυπνότερους συναδέλφους και αίσθηση ολοκλήρωσης.
Όμως ρώτα τον εαυτό σου. Είναι όλα αυτά αρκετά; Ναι; Οκ, πάσο.
Θα συλλέξεις και κομπόδεμα τώρα, θα φτιάξεις προίκα, θα παντρευτείς ένα καλό παιδί, θα κάνεις οικογένεια…
Εγώ σου υπόσχομαι να γίνω καλύτερος. Όχι για εσένα. Για τον επόμενο που θα πάρει την θέση σου.
Δηλαδή, ελπίζω να έρθει επόμενος και να μην μου φορτώσουν όλη σου την δουλειά, γιατί άντε και γαμήσου να πούμε…
Θέλω μία μέρα να με δεις μαζί με τον επόμενο και να ζηλέψεις. 
Να σκεφτείς “κοίτα τι έχασα. Γιατί το έχασα; Για τα λεφτά; Επειδή μου τάξανε παλάτια, ιδιωτικά τζετ, παρτούζες στο Ντουμπάι; Για αυτά άφησα πίσω μου τα αγνά, λαϊκά παιδιά της επαρχίας και του μόχθου;” 
"Και μία νύχτα θα περάσεις από ένα σκοτεινό σοκάκι. Μην ανησυχείς, δεν θα γράψω τίποτα ανώμαλο… Ούτε θα γίνει το παιδί σου ο Batman. 
Θα περάσεις, λοιπόν, από ένα σκοτεινό δρόμο, θα δεις ένα καπηλειό και θα θυμηθείς.
Θα θυμηθείς πως κάποτε πήγαινες εκεί για να… αχ πως είναι η λέξη; Α, ναι. Διασκεδάσεις. 
Μπαίνοντας μέσα, θα μας δεις. 
Να ακούμε ρεμπέτικα, να πίνουμε ρετσίνα-κόλα και να τρώμε παντσέτες με τα χέρια.
Γεμίζοντας μαράζι, θα νιώσεις για λίγο την πραγματική Ελλάδα. 
Φιλότιμο, ελευθερία, μαλάκα.
Θα φωνάξεις το γκαρσόνι, καθήμενος σε ένα τραπεζάκι ατομικό, θα παραγγείλεις μία IPA, θα σε βρίσουν και θα πάρεις νερό εμφιαλωμένο. 
Ένα βράδυ θα το περάσεις έτσι. Μόνος.
Βλέποντας εμάς, τους ανθρώπους του μόχθου, να διασκεδάζουμε με μοναδικό μας σύντροφο τον πόνο. Με ρεμπέτικα, τσιφτετέλια και το ρε ματζόρε για την δικιά μας την ζωή.
Θα θέλεις να πεις ένα “γεια. Γεια σας, ρε μάγκες, ρε λεβέντες. Τι κάμνετε; Πως σας φέρεται η ζωή;”
Αλλά δεν θα το κάνεις. 
Θα διστάσεις.
Θα αισθανθείς ξένος. Ξένος στο ίδιο σου το σπίτι. Σπίτι σου, διότι ήσουν και αλκοολικός κάποτε, ας μην ξεχνιόμαστε.
Και θα φύγεις, φίλε μου. Θα φύγεις. 
Μόνος ανάμεσα στα άλλοτε αδέρφια σου.
Και θα βρέξει. Μόνο πάνω σου. 
Θα επιστρέψεις στην πλούσια ζωή σου, στα λούσα σου και στα πετράδια που έχει στο κολάρο ο σκύλος σου.
Εμείς δεν θα είμαστε παρά μία ανάμνηση στο πίσω μέρος του μυαλού σου.
Που και που θα μας θυμάσαι προτού κοιμηθείς. 
Θα ρίχνεις μία μαλακία για πάρτι μας και θα κοιμάσαι, κλείνοντας άλλη μία επιτυχημένη μέρα που έβγαλες πολλά χρήματα από προμήθειες, ξεσπιτώνοντας κόσμο…
*Ναι, ξέρω ότι κάνεις digital marketing και στη νέα εταιρεία και δεν ξεσπιτώνεις κόσμο. Ποιητική αδεία, ρε μαλάκα. Άντε τελείωνε και μέτρα το avg. cost σου, γαμώ το KPI μου γαμώ!