24 Κείνενα: Ιστορίες του Κώστα και της παραδοξότητας
24 γράμματα, 24 κειμενα, 24 μέρες. Κάθε μέρα με μια τυχαία λέξη που αρχίζει από ένα γράμμα της αλφαβήτου. Γιατί; Διότι το αφιλόξενο σύμπαν δε νοιάζεται για κάτι και τίποτα δεν βγάζει νόημα. Όποτε γιατί να βγάλουμε εμείς…
Ζ - Ζητιάνος
Είμαι ο Κώστας ο ζηλιάρης, ο πρώην ζητιάνος, πρώην πλούσιος και ξανά νυν ζητιάνος. Ίσως έχετε ακούσει κάποιες από τις ιστορίες μου που υπαγόρευα σε εκείνα τα φλωρόπαιδα από το παντσκόκα.τζιάρ. Αν πάλι δεν έχετε ιδέα, καθίστε χάμω και ακούστε ή, αν πήγατε σχολείο, διαβάστε άλλη μία ραψωδία.
Ήμανε νιος και γέρασα… Είχα μια ολάκερη περιουσία και την έχασα στα χαρτιά. Κακο πράγμα να κρατάς όλα σου τα χρήματα σε χαρτονομίσματα, ενώ η έπαυλη περιέχει τέσσερα τζάκια και μεγάλα παράθυρα που δημιουργούν ρεύμα. Πήγαν κι αυτοί οι πελούσιοι και την εστήσανε την βίλα απάνω σε λόφο, για να σιγουρευτούν πως θα φυσάει. Άντε σιχτίρ.
Συγχωράτε με που δεν ομιλώ εύμορφα. Έχω καιρό να συναναστραφώ με υψηλή κοινωνία. Στον δρόμο δεν τρώμε καλά και μένουμε κοντοί. Και άπλυτοι, αλλά σε καμία περίπτωση αναρχικοί, το τονίζω. Ακόμα και φτωχός διατηρώ τις αρχές μου. Έξω οι ξένοι από τα χαρτόκουτά μας. Ζήτω ο καπιταλισμός. Να έχει ο κόσμος δουλίτσα να μας δίνει κι εμάς τίποτα…
Έχασα τα λεφτά μου, έχασα την μπίζνα μου, αλλά δεν έχασα φίλους. Κυρίως διότι δεν είχα. Αυτό δεν άλλαξε. Ούτε τώρα έχω. Η κοινότητα στην οδό που αράζω με έχει παραγκωνίσει εξαιτίας των πολιτικών μου απόψεων. Με φιμώνουν επειδή γνωρίζουν ότι έχω δίκιο. Κι επειδή μιλάω πολύ και δεν τους αφήνω να κοιμηθούν.
"Την επόμενη φορά που θα πεις ότι το κουτί μου χρειάζεται λίγη αρχοντιά και καθαριότητα θα σου φυτέψω κουράδα στο στόμα!" επαναλάμβανε απειλητικά ο τυφλός Τζορτζ όποτε επιχειρούσα να του δείξω πως πράττουν οι αρχόντοι.
"Και πως θα βρεις το στόμα μου, ρε τυφλέ;" θα του απαντούσα αν δεν ήμανε υπεράνως και λίγο φοβισμένος ότι ήταν ο Daredevil.
Χθες ξύπνησα σε άλλη γειτονιά. Τόσο πολύ δεν αντέχουν την αλήθεια της δεξιάς, που με εξόρισαν ενώ κοιμόμουν. Ίσως να έφταιγε και το μπουκάλι καθαρό οινόπνευμα που βρήκα και κατανάλωσα μοναχός μου. Υπάρχει κι ένα ίχνος εμετου που σκοπεύω να ακολουθήσω μπας και με γυρίσει “σπίτι”. Τι νομίζατε; Έχω διαβάσει λογοτεχνία. Κοντορεβυθούλης, Χάνσελ και Γκρέτελ, ο Αγών μου…
Προς το παρόν, ας ξεκουράσω το πρώην καλοντυμένο σώμα μου δίπλα σε αυτόν τον κάδο σκουπιδιών. Λίγο πιο δίπλα αράζει κι ένας χίπις. Τους καταλαβαίνω αυτούς τους άστεγους, επειδή στέκονται δίπλα σε κάδους ανακύκλωσης, οι φλώροι.
“Πήγαινε αγκάλιασε κάνα δέντρο, μωρή χαρχάλω” θα του φώναζα, αν δεν κρατούσε στα χέρια του μία τσαλακωμένη κονσέρβα ντολμαδάκια.
“Καλέ μου φίλε, κέρνα μας κι εμάς κάτι”, επέλεξα να του πω αντ’ αυτού. Πρέπει να επιλέγεις τις μάχες σου. Αυτό το είπε ο Σουν Τζου, ένας σχιστομάτης στρατηγός. Θα έμενε κι αυτός δίπλα σε κάνα Μόγγολο και θα ήθελε να φάει ντολμά ή όπως το λένε στην Ασία “σούσι”.
Είμαι ο Κώστας ο ξεπεσμένος άρχοντας. Έχω ιστορίες, όχι φίλους, όχι γάτες, όχι λεφτά, αλλά διατηρώ τις πεποιθήσεις μου που με έφτασαν ως εδώ και με έχουν κάνει τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Άστεγο και ζητιάνο που ζει εις βάρος άλλων ζητιάνων… Ένα πράγμα έμαθα από τις περιπέτειές μου. Λίγα πράγματα χρειάζεται ένας άνθρωπος. Ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά.
