Νομίζω ότι ο σύζυγός μου με απατά με το λούτρινο αρκουδάκι της κόρης μας.

Βρισκόμουν στο αγαπημένο μου στέκι. Έπαιζα τάβλι με τον καλύτερό μου φίλο. Τον εαυτό μου. Ένιωθα πως θα έφερνα εξάρες και θα κέρδιζα/έχανα, όταν τον άκουσα. Πάγωσα. Δεν είπε κρύο ανέκδοτο, αλλά ήταν σίγουρα αυτός. Αυτός ο ηλικιωμένος γεράκος με τη τραγιάσκα και την τρίγωνη μύτη. Αυτός που θα άλλαζε την ζωή μου για πάντα.

Μας είπε μία φήμη. Τον ρώτησα τι εννοεί με το “μία φήμη”. Μετά, μας είπε όντως την φήμη. Τον ρώτησα και πάλι τι εννοούσε με το “όντως την φήμη”. Μπέρδεμα. Εν τέλει, μας εξιστόρησε τα υποτιθέμενα συμβάντα της φήμης. Αυτή ήχησε σαν τραγούδι στα αυτιά μου. Όπως και στα αυτιά όλων των υπόλοιπων, αφού την είπε τραγουδιστά.

Η φήμη έλεγε πως κάποιος στο χωριό ήταν άπιστος. Και πέρα από το γεγονός πως δεν πίστευε στο Θεό μας, τον 0 ή 1 (πρόκειται για δυαδικό θεό), απατούσε και τη γυναίκα του. Όχι, όμως, με τον φυσιολογικό τρόπο. Όχι με τον κάκτο της πλατείας. “Αχ, αυτός ο κάκτος… Τι καύλα που είναι;”  σκέφτηκα και αναστέναξα. Η φήμη έλεγε ότι την απατούσε με κάποιο παιχνίδι. Της κόρης τους. Ανώμαλος. Επίσης, η γυναίκα δεν άντεξε τον εξευτελισμό και έφυγε από  το χωριό, γιατί δεν την χωριούσε ο τόπος .

Ήθελα πάρα πολύ να βρω το θύμα αυτής της απιστίας και για αυτό έψαξα κάθε σπιθαμή του πλανήτη. Από το Τρινιντάντ μέχρι το Τομπάγκο, κίνησα γη και ουρανό. Μην φοβάστε. Τα έβαλα πίσω στη θέση τους, όταν την βρήκα. Ήταν στο διπλανό χωριό. Το τελευταίο μέρος που έψαξα. Ατυχία!

Τουλάχιστον, την εντόπισα. Το όνειρό μου ήταν ακόμα ζωντανό. Κούνησα το κεφάλι μου απότομα για να σταματήσω να βλέπω το όνειρό μου ζωντανό. Πλησίασα την απατημένη γυναίκα και της ζήτησα την άδεια για μία συνέντευξη. Είπε όχι. Όπως όλοι ξέρουμε όμως, όταν μια γυναίκα λέει όχι, εννοεί ναι. Οπότε, τη νάρκωσα με χλωροφόρμιο. Μην ρωτήσετε που το βρήκα. Όλοι έχουμε στο σπίτι μας κάτι χλωρό και μία φόρμα. Ναι, αρκεί και η φόρμα του κέικ.

Έπειτα, την πήγα σε ένα υπόγειο και της επέτρεψα να ξυπνήσει με την ησυχία της. Να μην το παινευτώ, αλλά πάντα ήμουν gentleman. Όταν ξύπνησε, ήταν ύποπτα πρόθυμη να μου δώσει την συνέντευξη.

Ακολουθεί αυτούσια η συνέντευξη της εν λόγω κυρίας, που για ευνόητους λόγους θα ήθελε να παραμείνει ανώνυμη, αλλά εγώ δεν ήθελα οπότε το ονοματεπώνυμό της είναι Χριστίνα Λάζου.

Ε: Αληθεύει η φήμη για τον άντρα σας και το παιχνίδι της κόρης σας ;

Α: Ναι.

Ε: Από τι υλικό είναι φτιαγμένο;

Α: Είναι λούτρινο.

Ε: Τι ζωάκι παριστάνει;

Α: Αρκουδάκι .

Ε: 1+1;

Α: Αερόστατο.

Αφού έμαθα αυτό που ήθελα, ένιωσα σχεδόν την ίδια ικανοποίηση με την φορά που είχα ερωτοτροπήσει με τον κάκτο της πλατείας. Αισθανόμουν μια βαθιά ανάγκη να μεταφέρω τα νέα στους συγχωριανούς μου, αλλά ταυτόχρονα ήθελα να μπουν αγκάθια στον πισινό μου. Οπότε, κάρφωσα έναν αχινό στον κύριο που στεκόταν πίσω μου.

Έπειτα, πήγα στην πλατεία όπου συνάντησα τον κάκτο. Με αποκάλεσε κακτό αγόρι και με έφτιαξε πολύ. Κάναμε άγριο σεξ, λες και ήμασταν στην άγρια δύση. Τόσο άγριο που χτύπησα το χέρι μου. Πήγα στον γιατρό και μου είπε ότι έπαθα κάκτωση. Worth it .

Πήρα τον δρόμο για το στο στέκι μου, ώστε να τους πω τα μαντάτα. Στην διαδρομή κάτι με έτρωγε. Κοίταξα πίσω και τι να δω… Ένας τεράστιος ελέφαντας μασουλούσε το αυτί μου. Τον αγνόησα και συνέχισα να σκέφτομαι αυτό που με προβλημάτιζε. Χαμένος μέσα στις σκέψεις μου, δεν κατάλαβα πως ήμουν χαμένος και έξω από αυτές. Τελικά, με πολύ ψάξιμο κατάφερα να φτάσω. Μπαίνοντας στο στέκι, συνειδητοποίησα πως αυτό που μου είπε στο τέλος η κα. Λάζου δεν έβγαζε νόημα. Δεν στέκι.