Παστουρμαδόπιτα και αρωματοθεραπεία: Δύο κόσμοι, κανένα αποσμητικό.

Αγαπητοί punchlinεράδες. Λαμβάνουμε τα μηνύματα σας καθημερινά, για το πως τα άρθρα μας έχουν καλυτερέψει τη ζωή, τις σχέσεις, και τον θάνατό σας.

Yπήρξαν και μερικά παράπονα. Όπως, γιατί δεν υπάρχουν περισσότερα άρθρα και στήλες από γυναίκες που να απευθύνονται σε γυναίκες. Και έχετε δίκιο. Η Yuki και η Μυρτώ Φιλίδου έχουν λάβει (υπο)τιμητικά τον τίτλο γυναίκα, γιατί είναι οι μόνοι άντρες στο προσωπικό του punchline.gr που έχουν τσιμπουκόχειλα και οι μόνοι άξιοι ως τιμώμενα πρόσωπα σε ένα bukake party, που είναι το ζενίθ των ονείρων μας.

Η γροθιά στα αρχίδια του σεξισμού μας, ήρθε με την πρόσληψη της Ολυμπίας Μήτση, με την ολοκαίνουργια στήλη “Η Κατερίνα απαντά στα γράμματα των αναγνωστών μας”. Αλλάξαμε το όνομά της σε Κατερίνα, γιατί κανείς δεν θέλει να χύσει μια Ολυμπία στη μάπα. (Ωχ...μα πως ξεφύτρωσε ο σεξισμός πάλι στα γραφεία μας; Ξουτ, σεξισμέ...φύγε.)

Ας περάσουμε στην επιστολή της αναγνώστριάς μας, και στην απάντηση της Κατερίνας.

<<Αγαπητή μου Κατερίνα,

Με λένε Ιωάννα, είμαι 34 χρονών, και τον τελευταίο καιρό η σχέση μου περνάει κρίση. Το αγόρι μου ήταν ένας πολύ ενδιαφέρον τύπος, που παθιαζόταν με την εξάλειψη του ρατσισμού, την διδασκαλία και διάδοση του βιγκανισμού σε όποιον άγνωστο βλέπαμε να τρώει κρέας. Συμμετείχε ενεργά σε ένα σωρό σχετικές εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες. Γνωριστήκαμε σε ένα μαγαζί με βιολογικά προϊόντα. Με γοήτευσε η ρητορική του δεινότητα, το πάθος του, και το λάγνο αλλά ειλικρινές βλέμμα του.

  Θυμάμαι πήγα ένα απόγευμα σπίτι του, πήρε την κιθάρα του, καθίσαμε στο πάτωμα με ένα κρασί και μου έπαιξε το “Wish you were here” (το σκότωσε, αλλά η πρόθεση είναι που μετράει χιχι).

  Όσο όμορφα ξεκίνησε, τόσο γρήγορα ξέφτισε...

  Η κατρακύλα ξεκίνησε ένα βράδυ, που γύρισε πολύ αργά σπίτι, κουρασμένος με ανάσα που βρωμούσε αλλαντικό και δάκρυα, έπεσε στο κρεβάτι με γδούπο και μου είπε: “Δεν σβήνεις το φως να κοιμηθούμε; Το διαβάζεις αύριο αυτό το ραν-ταν-κλάιν.gr”, γύρισε πλευρό και με καληνύχτισε με μια τρανταχτή κλανιά.

   Από εκείνο το βράδυ όλα άλλαξαν. Ήταν λες και ο άνθρωπος που αγάπησα χάθηκε, και πήρε τη θέση του ένα υβρίδιο αποξένωσης, μπόχας και καφενόβιου. Συμβουλεύτηκα ειδικούς διατροφολόγους, ψυχολόγους και βελονιστές, αλλά κανείς δεν είχε λύση. Μέχρι που κάποια στιγμή ο δάσκαλος της yoga μου πρότεινε να δοκιμάσω αρωματοθεραπεία.

   Μου είπε να του κάνω μασάζ με αιθέρια έλαια διάφορων φυτών ή ακόμα και να τα διαχέω στο χώρο για να χαλαρώσει και να περάσει αυτή η συμπτωματολογία. Έχουν περάσει 2 μήνες και το μόνο που έχω καταφέρει είναι να βρωμάει όλο το σπίτι κλανίλα και αρτεμισία, χωρίς να υπάρχει καμία αλλαγή στη συμπεριφορά του.

  Είμαι σε αδιέξοδο και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Κατερίνα, πως θα ξαναβρώ τον άντρα που αγάπησα;

Ευχαριστώ και περιμένω την απάντησή σου,

Ιωάννα>>

Απάντηση Κατερίνας:

<< Αγαπητή Ιωάννα,

  Σου παραθέτω κομμάτια από την επιστολή ενός άλλου αναγνώστη ως απάντηση στο πρόβλημά σου.

“Αγαπητή Κατερίνα,

Είμαι ο Μάρκος και τον τελευταίο καιρό δεν είμαι στα φόρτε μου. Έχει δυο μήνες κοντά που πέθανε η μάνα μου. Συνέβη όταν η επιτροπή Γκίνες έκρινε ότι δεν έφτιαξε τη μεγαλύτερη παστουρμαδόπιτα του κόσμου. Συντετριμμένος με την άδικη απόφαση των Γκινιάρηδων, έβαλα στόχο να φάω την παστουρμαδόπιτα της μάνας μου, και ας πεθάνω.

[…]

Είναι η 24η συνεχόμενη μέρα του άθλου μου. Η σύντροφός μου δεν έχει καταλάβει τίποτα. Δεν της το λέω γιατί είμαστε βίγκαν και δεν μπορώ να της το κάνω αυτό. Από την άλλη, δε μπορώ να αρνηθώ ότι ψιλοευχαριστιέμαι που τη βλέπω να βασανίζεται δίχως λόγο. Ω Θεέ μου, άρχισα να γίνομαι ό,τι μισούσα. Τουλάχιστον, έχει σχεδόν τελειώσει η παστουρμαδόπιτα. Άλλα 12 μέτρα περίμετρος. Κάποια αρνητικά που παρατήρησα. Έχω βάλει κιλά, ιδρώνω σα να μην υπάρχει αύριο ακόμα κι όταν αναπνέω, και οι πορδές μου είναι ξινές.

[...]

Δεν αντέχω άλλο. Από τη μια η παστουρμαδόπιτα που δεν τελειώνει, από την άλλη η κοπέλα μου που έχει αρχίσει να με πασαλείβει με λάδια για να περάσουν τα “συμπτώματά της αλλαγής μου”. Είμαι τόσο γεμάτος από μέσα και τόσο λαδωμένος από έξω που έγινα παστουρμαδόπιτα. Αυτό ήταν. Τώρα εγώ είμαι η μεγαλύτερη παστουρμαδόπιτα του κόσμου. Εγώ, εγώ, ΕΓΩ!!!!! Έλα επιτροπή Γκίνες. Τώρα μετράει. Τώρα το έργο της μητρός μου ολοκληρώθηκε!

Καληνύχτα Κατερίνα,

Μάρκος”

Όπως κατάλαβες, Ιωάννα, η επικοινωνία είναι το παν, η εναλλακτική ιατρική το μόνο που σου προσφέρει είναι δυσοσμία, και πριν πας σπίτι πάρε ένα στραγγιστό γιαούρτι για συνοδευτικό. Ο Μάρκος είναι το κυρίως πιάτο σας, σήμερα. Καλή τύχη και μην ξεχνάς, ένα αποσμητικό χώρου δε βλάπτει, κωλοχίπιδες.

Με αγάπη,

Κατερίνα>>