Lenin vs Stalin: Ένα μοντέλο του instagram μας διαφωτίζει

Κολχοζνική παραγωγή ή lip-gloss; Κράτος ή επανάσταση στα eyeliner; Sexy, στρατιωτική στολή με φόντο την χιονισμένη Σιβηρία ή braless φράκο σε κάποιο καφέ της Ζυρίχης; Η επιλογή δεν ήταν ποτέ εύκολη γι’ αυτήν και τους 3 εκατομμύρια followers.

Το κνίτικο παρελθόν της την τραβούσε πίσω σαν τα γραπτά του προδότη Τρότσκι. Ποιος διαβάζει Τρότσκι, σκεφτόταν τα βράδια πριν πέσει για ύπνο. Αυτή η Μεξικανή ζωγράφος η Κάρλο με το μονόφρυδο. Έλεος! Αυτή η αντιαισθητική ζωγράφος που δεν ξέρει τίποτα από την τέχνη του influencer. Τίποτα, τίποτα, τίποτα. Αυτό έκανε πάντα πριν κοιμηθεί. Mετρούσε το τίποτα.

“Ο άντρας αγάπη μου πρέπει να έχει και φαλάκρα και μουστάκι”, συνήθιζε να λέει στα ακτίφ των νέων μελών της σελίδας της στο facebook. Και πάντοτε έκλεινε τις εισηγήσεις της με:

“Ο Λένιν είναι το πρώτο ραντεβού για βόλτα στη παραλία, παγωτό και ατελείωτο foreplay, ενώ ο Στάλιν είναι κάτι άλλο. Είναι το τέλος, είναι το ταξίδι που φτάνει στον προορισμό του και εκεί θα χρειαστείς βαρύ παλτο και μπότες για την λάσπη".

Ποτέ δε κατάφερε να διαλέξει γωνία λήψης αποφάσεων με ομοφωνία. Πάντοτε διέγραφε οποιαδήποτε ρυτίδα εμφανιζόταν. Η ανικανότητα κρίσης της κρίσης της από τους followers μπορούσε να την τρελάνει. Απαντούσε με τέτοια επιθετικότητα που θα ζήλευαν ακόμα και οι παλαιάς κοπής μπολσεβίκοι.

Ήταν τόσο έξαλλη, φήμες λένε, που μια φορά τραβήξει όπλο σε instastory.

“Δε θα μου πεις εσύ, καριόλα, πως θα βαφτώ για να πάω στο φεστιβάλ της ΚΝΕ… Που νομίζεις πως η οπορτούνα ο Μπόγιο μοιάζει με τον Λένιν. Ο Λένιν, πουτανάκι, δε φορούσε ψηλοκάβαλο τζιν πάνω από τον αφαλό σαν σωβρακοφανέλα. Ο Λένιν ήτο άρχοντας”, είχε πει σε μια φαν από την ανταρτομάνα Καισαριανή, όταν είδε σχόλιο της για τον Μπογιόπουλο.

“Αχ μούρλια είναι το αγόρι μου, δεν είναι ίδιος με τον Βλάντι, ρε κορίτσια;”

Δεν άντεξε. Λένε πως όσο ψηλότερα φτάσεις, τόσο λιγότερο φαίνεται μακιγιάζ και αυτή έφτασε ψηλά και έμεινε μόνη. Δεν άντεξε. Δεν άντεξε την μικροαστική μετριότητα του “βάζω λίγο ρουζ και φεύγουμε”. Έμεινε μόνη της στη κορυφή να αναρωτιέται:

“Ο Λένιν είναι αρρώστια κι αν ναι,
πως ξεπερνιέται;
Κι ο Στάλιν σαν την αρκούδα χάνεται,
σαν την φώκια λιγοστεύει”.

(Τζιμάκο μπινέ, άι λοβ γιου)