Πήραμε 7 ψάρια του Αιγαίου και τα ρίξαμε στο Ιόνιο. Δείτε τι έγινε!

Είχατε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα είδη ψαριών που ανευρίσκονται στο Αιγαίο είναι διαφορετικά από εκείνα που ανευρίσκονται στο Ιόνιο; Γιατί δεν είναι όλα τα ψάρια παστά, αφού η θάλασσα έχει αλάτι; Γιατί βάζουν πάντα ρητορικές ερωτήσεις στους προλόγους των άρθρων;

Μια μοναχική νύχτα του Οκτώβρη -δηλαδή μία νύχτα του Οκτώβρη- περπατώντας στη νέα παραλία, συνάντησα έναν γεράκο με πρόσωπο γνώριμο που ψάρευε στον Θερμαϊκό. Καθώς τον πλησίασα, συνειδητοποίησα ότι ξέβραζε κάτι όντα περίεργα, σχεδόν ανθρωπόμορφα. Αρχικά δεν παραξενεύτηκα. Νόμιζα πως ήταν μία ακόμη γοργόνα. Αλλά έσφαλα!

Ο γεράκος μου είπε πως δεν βγαίνουν ψάρια πια στον Θερμαϊκό, γιατί έπεσε ένας gay μέσα το καλοκαίρι και μόλυνε τα νερά.

“Ε, με τους ανώμαλους”, σκέφτηκα. “Ποιος μαζόχας βουτάει στον Θερμαϊκό;”

Ο γεράκος έσπευσε να με πληροφορήσει πως τα ψάρια του Αιγαίου δεν επιβιώνουν στο Ιόνιο κι αντιστρόφως.

Μόλις το συνειδητοποίησα, σοκαρίστηκα! Ναι, ο γεράκος δεν ήταν ποτέ εκεί. Ήταν παρενέργειες από τα 3 σφηνάκια που είχα πιει. Πολλοί, ίσως με πείτε φλώρο που έγινα κώλος με 3 σφηνάκια, αλλά θέλω να ξέρετε πως έχετε δίκιο.

Πήρα, λοιπόν τηλέφωνο τον γείτονά μου που έχει ιχθυοπωλείο. Τον ρώτησα γιατί έδωσε το όνομα από ένα ζώδιο στο ψαράδικό του. Μου είπε πως τον είχα ξαναρωτήσει. Δεν το θυμόμουν. Είχα πιει και 4 σφηνάκια βλέπετε… Του ζήτησα να πάμε μια βόλτα με την βάρκα του μέχρι το Αιγαίο γιατί είχα ένα έξυπνο πείραμα στο μυαλό μου. Μου υποσχέθηκε πως θα μου έδινε τη βάρκα για να πάω μόνος. Κι έτσι έγινε.

Μου έδωσε μια μικρή, πορτοκαλί βάρκα. “ΣΩΣΙΒΙΟ” έγραφε πάνω. Ακόμη ένα περίεργο όνομα, αλλά είχα πια αποδεχτεί ότι αυτός ο τύπος δεν το ‘χε με τα ονόματα. Γκούγκλαρα  πώς βγαίνουμε Αιγαίο. ΑΕΓΕΑΝ μου έβγαλε, θυμίζοντάς μου με άσχημο τρόπο πόσο ανορθόγραφος είμαι. Πήρα την βάρκα μου, μπήκα σε ένα ταξί και του είπα να με πάει στο ΑΕΓΕΑΝ.

Είκοσι λεπτά αργότερα, ήμασταν εκεί. Στην αρχή έπρεπε να τρέξω από τον εξαγριωμένο ταξιτζή, γιατί ήθελε και τα υπόλοιπα 9 ευρώ και 80 λεπτά, μα του ξέφυγα. Πλησίασα τις φτερωτές βάρκες και βρήκα κάτι μπιχλιμπίδια που έμοιαζαν με ψάρια. Νομίζω ήταν 7, αλλά δεν θυμάμαι και πολύ καλά γιατί το προηγούμενο βράδυ είχα πιει και 2 σφηνάκια. Sorry που ξέχασα να το αναφέρω.

Πήρα τα ψάρια μου, ρώτησα ποια φτερωτή βάρκα πήγαινε Ιόνιο και μπήκα μέσα. Μία ώρα μετά, ήμουν εκεί. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Οι άχρηστοι δεν με μετέφεραν στο Ιόνιο, αλλά σε ένα μέρος που έγραφε “Κέρκυρα”. Ωστόσο, ήμουν αποφασισμένος να ολοκληρώσω την αποστολή μου. Πήρα τα ψάρια μου και τα έριξα στη θάλασσα εκείνου του μέρους που βάφτισα Ιόνιο, και τι να δω; Τα ψάρια δεν ανέβηκαν ξανά στην επιφάνεια!

Προφανώς είχαν ψοφήσει. Ο γεράκος είχε δίκιο και τα καημένα ήταν μαθημένα στο ΑΕΓΕΑΝ και όχι στο Ιόνιο. ΄Ενιωσα κρύο ιδρώτα να ρέει στο σώμα μου και να με διατρέχει μέχρι τα πόδια. Τότε ήταν που ξύπνησα. Είχα κατουρηθεί πάλι, ο μαλάκας.

Σηκώθηκα με φοβερό πονοκέφαλο και δεν ξέρω αν ήταν από τα 5 σφηνάκια ή όχι, γιατί δεν είμαι σίγουρος για το πόσα ήταν αληθινά και πόσα ήταν στο όνειρό μου. Περίεργη νύχτα.

Πηγαίνοντας στην κουζίνα, βρήκα έναν τύπο να μαγειρεύει. Ψηλός, γεροδεμένος και γυμνός. Του είπα για την ιστορία μου με τα ψάρια και πως τελικά αυτά του ΑΕΓΕΑΝ δεν επιβιώνουν στο Ιόνιο, αλλά ψοφάνε και βουλιάζουν στον βυθό. Γέλασε περιπαικτικά και μου χάιδεψε το κεφάλι. Τότε παρατήρησα στο χέρι του ένα βραχιόλι που είχε πάνω 7 ασημένια ψαράκια.

“Ετοιμάσου να φύγουμε”, μου είπε ο τύπος.

“Να πάμε που;” αποκρίθηκα, ζαλισμένος.

“Στον γιατρό”, μου είπε. “Έχουμε επανεξέταση. Ακόμα να συνέλθει τελείως το κεφάλι σου από την ώρα που έμαθε ο πατέρας σου ότι τα ‘χουμε και σε έριξε στον Θερμαϊκό”.

Υ.Γ. Κανένα ψάρι δεν κακοποιήθηκε κατά την δημιουργία αυτού του άρθρου.